Van een meermin gevangen in Holland

Naar verluidt leefde er 600 jaar geleden een meermin in de Zuiderzee. Een springvloed en een zware storm voerde haar naar een gat in de dijk van het Purmermeer. Ze kon de weg terug niet vinden en werd ontdekt door twee melkmeisjes, die haar meenamen naar Edam. De meermin werd aangekleed, maar ze kon niet praten en verlangde terug naar de zee. In heel Noord-Holland wist men van haar bestaan. Haarlemse regenten vonden dat de provinciehoofdstad meer recht had op de meermin. Ze eisten haar op, namen haar mee naar Haarlem en leerden haar om wol te spinnen. De Meermin van Holland – ook wel het Groene Wijf, het Purmerzeewijf, de Meermin van Edam of de Meermin van Haarlem genoemd – zou de zee nooit meer terugzien; ze stierf jaren later in Haarlem en werd daar begraven.

Het verhaal doet al meer dan 600 jaar de ronde in geschriften en afbeeldingen. Gedurende de hele 18de eeuw stond in de Enkhuizer Almanak bij het jaar 1403 de vangst van de meermin vermeld. Nadat er natuurhistorisch onderzoek naar haar echtheid was gedaan, werd de vangst afgedaan als volksverhaal.

Kunstenaar Bert Knispel doet al 35 jaar onderzoek naar de legende. Ze inspireerde hem tot het maken van een serie schilderijen in 17de-eeuwse stijl. Ze staan afgebeeld in dit zwaar geïllustreerde boek, waarin alle feiten, wetenswaardigheden, historische verhalen en legendes bij elkaar komen.